Dre: “Het eerste lesseizoen ‘visual interventions’ was superspannend, omdat niemand van tevoren precies wist waar de cursus precies over zou gaan. Het enige wat duidelijk was, was dat het alle kanten op kon. We begonnen met vrije gedachten over wat er allemaal een visuele interventie kon zijn en bekeken veel voorbeelden van overal uit de wereld. Omdat de cursus net parallel liep met een lockdown periode ivm het coronavirus, besloten we eerst allerlei visuele manieren te onderzoeken die gebruikt werden om beweging, stroming en richting te duiden en experimenteerden we met het maken van onze eigen stukjes ‘openbare ruimte’. Met zelf meegebrachte materialen werden stukjes mobiele ‘private space’ gecreëerd van 1 1/2 meter, waarbij je je niet hoefde te voelen dat je afstand moest nemen, maar juist dat je je in je eigen plekje mocht bevinden. Het gaf een heel andere draai aan het begrip afstand en plek en het was leuk om te zien op wat voor verschillende manieren je plek kan definieren.

Daarnaast bedachten we als groep allerlei andere manieren op de openbare ruimte te gebruiken als canvas. Soms om plekjes te creëren waar mensen heel even de tijd mochten nemen om zich niet te haasten - soms juist manieren om te zorgen dat mensen even door zouden lopen zonder gezeur. En soms gewoon om interventies in de openbare ruimte te maken die er simpelweg mooi uitzien, of je een fijn gevoel geven als je er langsloopt als toeschouwer.

Naast het denken en praten zijn we ook simpelweg heel veel bezig geweest. We gebruikten de grond als werkplek en allerlei materialen als canvas. Vloerbedekking, papier, slaapzakken, je kan het zo gek niet bedenken of het werd gebruikt om een onverwachte plek in te nemen. We bespraken en gebruikten technieken van stencils tot geometrie en hadden aan het eind van elke les gerust nog een paar uur door kunnen gaan. Hopelijk kunnen we in volgende cursussen ook fysiek wat dichter bij elkaar komen, maar het was ook bijzonder om te zien dat je ook met gepaste afstand heel nauw samen kan werken.”